Columnist Lex Bruijn, die al jarenlang het 1e divisie damesteam van Hilversum coacht, geeft zijn onderbouwde mening over het gebruik van mindfulness.
Het onderwerp van mindfulness en sportcoaching is controversieel en er zijn studies die zowel positieve als negatieve effecten van mindfulness op sportprestaties laten zien. Desalniettemin zal ik proberen een kritische column te schrijven over het gebruik van mindfulness bij het coachen van sporters.
Laten we beginnen met het feit dat mindfulness in de basis een meditatiepraktijk is die gericht is op het trainen van aandacht en bewustzijn. Het doel is om meer bewust te zijn van je gedachten, emoties en fysieke sensaties in het huidige moment. Het idee achter het gebruik van mindfulness in sportcoaching is dat het atleten kan helpen om zich te concentreren op het moment en zich minder zorgen te maken over prestaties in de toekomst of fouten uit het verleden. Dit zou kunnen leiden tot meer ontspanning en betere prestaties.
Maar hier komt het probleem: hoewel er enkele studies zijn die aantonen dat mindfulness kan helpen bij het verminderen van stress en angst, zijn er geen harde bewijzen dat mindfulness daadwerkelijk leidt tot betere sportprestaties. Veel sportpsychologen zijn dan ook sceptisch over het nut van mindfulness bij het coachen van sporters.
Bovendien kan het gebruik van mindfulness ook negatieve effecten hebben. Sommige atleten kunnen zich juist meer zorgen gaan maken over hun prestaties omdat ze zich bewust zijn van hun gedachten en emoties. Het is ook mogelijk dat atleten zich te veel richten op het 'in het moment zijn', waardoor ze hun doelen uit het oog verliezen. Het kan een gevaarlijk spel zijn om atleten te leren hun gedachten en emoties te accepteren zonder ook te werken aan hun zelfverbetering.
Een ander probleem is dat mindfulness niet voor iedereen werkt. Sommige mensen vinden het moeilijk om te mediteren of zich te concentreren op het huidige moment. Het is belangrijk dat sportcoaches zich bewust zijn van deze individuele verschillen en alternatieve methoden aanbieden voor atleten die niet goed reageren op mindfulness.
Kortom, hoewel mindfulness een populaire trend is geworden in de sportpsychologie, is er geen overtuigend bewijs dat het daadwerkelijk leidt tot betere sportprestaties. Atleten hebben verschillende behoeften en wat voor de ene atleet werkt, kan voor de andere niet werken. Sportcoaches zouden daarom moeten kijken naar een breed scala aan psychologische technieken om hun atleten te helpen beter te presteren, in plaats van zich te concentreren op één enkele methode die niet voor iedereen geschikt is.
Conclusie: het is niet zozeer dat mindfulness onzin is, maar dat het gebruik ervan als enige oplossing bij het coachen van sporters kritisch moet worden bekeken. Het is belangrijk dat sportcoaches de juiste balans vinden tussen mindfulness en andere (psychologische) technieken om de prestaties van hun sporters te verbeteren.
Deze column is geschreven door Lex Bruijn voor tafeltennis.nu