Columnist Lex Bruijn geeft zijn gedachten over het verbeterpotentieel van de twee jaarlijkse A-Jeugdranglijsttoernooien.
Zondag 20 maart was het weer zover. Zoals elk jaar deed het A-JRT de vaste voorjaarslocatie Den Haag aan, zoals Tilburg de vaste najaarslocatie is. Zoals al eerder betoogd heb ik veel respect voor al die vrijwilligers die toernooien organiseren, het is voorwaar geen sinecure. Dus ik klaag niet over de organisatie die wel erg vast hield aan hun tijdschema, waardoor het kon gebeuren dat in een klasse de meerkampen waren afgelopen, maar er 2 uur gewacht moest worden voordat de halve finales gespeeld konden worden. En dat terwijl er regelmatig 5 of meer tafels vrij waren. Een leerpuntje zou ik zeggen!
Nee, ik wil het graag hebben over het nut van de A-ranglijsttoernooien voor de topjeugd. Als je coaches en begeleiders vraagt wat het nut of doel is van een A-JRT is het meest gehoorde antwoord: ‘Eigenlijk geen idee, het is al jaren zo’. Kijk, van een B-JRT kan ik het snappen dat die er is, want daar staat een A-licentie op het spel. Maar waarom zou je meedoen met een A-JRT? Het heet dan ranglijsttoernooi, maar er wordt naar aanleiding van die toernooien geen aparte ranglijst opgesteld waar je iets mee kunt. Met elke winstpartij kun je natuurlijk ELO-punten verdienen, maar ja…dan kan ook in de competitie en op andere toernooien.
Voor sterke spelers is een A-JRT helemaal niet interessant, want ze kunnen eigenlijk alleen maar punten verliezen. Dus waarom zou je meedoen? Er staat helemaal niets op het spel en daar moet nodig verandering in komen. Ook de topjeugd moet geprikkeld worden om mee te doen aan een A-JRT. Dat kan bijvoorbeeld door 20 bonus ELO-punten toe te kennen aan het bereiken van de halve finale, 40 punten aan de nummer 2 en 75 punten voor de winnaar. Dan kan bijvoorbeeld ook door aan de hand van de 2 A-ranglijsttoernooien en de NJM een nieuwe ranglijst te maken die bepalend is voor deelname aan grote internationale toernooien onder auspiciën van de NTTB, de EJK bijvoorbeeld.
Maar dat zal wel helemaal niet passen in het straatje van de bond(scoaches). Die hebben niet zoveel met ranglijsten op basis waarvan spelers worden geselecteerd voor de EJK. Die hebben zo hun eigen selectiecriteria. Behorend tot de top 3 of 4 van de ranglijst in je klasse is beslist niet altijd een zekerheid voor selectie. Maar daarover misschien later wel meer. Nu nog even over de jeugdranglijsttoernooien voor A-spelers en speelsters. Als er niet snel meer waarde wordt toegekend aan deze toernooien ben ik bang dat ze een zieltogend bestaan gaan leiden en iedereen in sporthal Leidschenveen kon al een beetje getuige zijn van het begin daarvan.
Deze column is geschreven voor tafeltennis.nu door columnist Lex Bruijn.