In deze column breekt Lex Bruijn een lans voor het altijd volledig uitspelen van de wedstrijden, zeker ook in de eredivisies.
Menig voetbalclub kent veel fans, in het betaalde voetbal, maar zeker ook in de hogere amateurdivisies. Veel van die fans zijn echte diehards. Het zal hun vaak een worst zijn of het een mooie wedstrijd is of niet, als hun cluppie maar wint. Natuurlijk zien zij ook graag een mooie wedstrijd, maar het winnen staat toch echt voorop.
Die gedreven fans vind je nauwelijks bij tafeltennisverenigingen. Wij moeten het hebben van de liefhebber. Mensen die komen om te genieten van mooie tafeltenniswedstrijden. Mensen die misschien wel hun voorkeur hebben voor de winnaar, maar vooral komen voor spectaculaire slagenwisselingen met spin over spin of die van een aanvaller tegen een verdediger. Deze liefhebbers komen dus niet in de eerste plaats voor de winst, maar voor het mooie spel, daarom heten het ook liefhebbers.
Wij moeten ervoor zorgen dat in het visitekaartje van onze sport, de eredivisies, deze liefhebbers aan hun trekken komen. Dat doen we niet door de wedstrijdlengte te verkorten, dat doen we juist door ervoor te zorgen dat in die topklassen ook gelijkwaardige teams aan de start verschijnen. Dan zie je strijd en vaak dat mooie spel dat reclame is voor onze sport.
Ik las een paar weken geleden Ruud van Graafeiland na een nederlaag van ’zijn’ team tegen Maashorst dat hij wel had willen stoppen toen de tegenstander met 4 punten de winst al binnen had. Het merendeel van het publiek was toen al vertrokken, gaf hij als reden aan. Het is wel een stokpaardje van hem, maar ik denk dat hij een misrekening maakt. Allereerst telt elke punt mee, waardoor het zin heeft om tot het einde door te spelen. Het argument dat de wedstrijden te lang duren geldt dan kennelijk niet voor sporten als honkbal en tennis, waar mensen zonder probleem soms zo lang op de tribune zitten, dat in die tijd gemakkelijk 10 wedstrijden gespeeld kunnen worden.
Nee, in mijn ogen is dat de verkeerde oplossing. Echte liefhebbers reizen niet stad en land af voor slechts 4 wedstrijden, zeker niet als de tegenstanders ongelijkwaardig zijn. Laten we ervoor zorgen dat de krachtsverschillen in de eredivisies klein zijn als voorwaarde voor mooie wedstrijden. Bij de dames wordt al een mooie stap gezet door de eredivisie terug te brengen tot 6 teams en misschien moet dat bij de heren ook maar gebeuren. Geen kortere wedstrijden dus van maar 4 potjes, maar 7 spectaculaire wedstrijden die de liefhebber weer terug moet brengen naar de pingpongzaal.
Deze column is geschreven door Lex Bruijn voor tafeltennis.nu