In deze column van Lex Bruijn wordt het selectieproces van de bond van de deelnemers aan de Europese jeugdkampioenschappen gefileerd. Veel leesplezier.
Je bent een kleine bond. Je probeert in een krampachtige poging via RTN’s jeugdtalenten te bewegen daar deel van uit te maken en verder op te leiden. Ook kunnen ‘uitverkorenen’ regelmatig meetrainen op Papendal. Er is een technisch directeur, we hebben een coördinator talentontwikkeling en een stuk of wat evenementencoaches waarvan velen zich afvragen op grond van welke kwaliteiten deze zijn aangesteld, maar goed, dat is stof voor een andere column.
Al die zogenaamde inspanningen ten behoeve van talenten kunnen worden stopgezet. Dat is allemaal zinloos en weggegooid geld. Want al 2 jaar vaardigt de NTTB niemand af naar de EJK O13, terwijl er zeker dit jaar veel talent rondloopt.
Nog gekker is de selectie voor de EJK bij de meiden O15. Dat begint al met het feit dat de verantwoordelijken bij de bond kennelijk geen verantwoording willen afleggen voor hun selectiekeuze, anders dan een slap verhaal over geld en ‘we hebben er maar twee aangemeld’ of ‘we sturen in de 2e categorie altijd maar 2 spelers’. Een transparante bond maakt aan het begin van het seizoen de selectiecriteria algemeen bekend op grond waarvan de keuzes worden gemaakt. Maar goed, dat gebeurt uiteraard niet.
Dan kom je lopende het jaar tot de conclusie dat het bij de meiden O15 wel een heel bijzondere situatie is ontstaan. Er zijn drie meiden die volstrekt aan elkaar zijn gewaagd. Ik overdrijf niet als ik zeg dat de overige meiden in deze categorie zelfs (nog) niet in de buurt komen van deze drie: Sofja Chapochnikov, Floortje Gerritsen en Marlieke de Gier. Op elk toernooi treffen 2 van die meiden elkaar in de halve finale, een loterij zoals dit jaar is gebleken. Nummer drie heeft geluk, want die weet zich, spelend tegen een nummer 4, al verzekerd van minstens een finaleplaats.
En dat ze aan elkaar gewaagd zijn blijkt wel uit het feit dat Floortje het ranglijsttoernooi in Tilburg wint tegen Marlieke in de finale, Sofja datzelfde deed in Den Haag, Floortje Nederlands kampioen werd en in de volgorde Sofja, Marlieke, Floortje de meiden de eerste drie plaatsen bezetten tijdens de finale NJM in Panningen. En aangezien niemand op de hoogte was van de criteria op grond waarvan de selectie zou plaatsvinden, speelden de meiden alsof hun klassering medebepalend was voor afvaardiging. Niet dus.
En dat is wel heel treurig, een sportbond onwaardig. De sterkte van de meiden bepalen aan de hand van puntentelling op genoemde jeugdtoernooien is zinloos, het zegt alleen iets over hoe ze tegen elkaar spelen en niets over de sterkte van de speelsters. Het is een constante driekamp die geen echte winnaar kent. Er valt dus ook eigenlijk niets te kiezen, sterker nog: je kunt met goed fatsoen geen van deze meiden thuislaten.
Deze meiden verdienen het alledrie om naar Malmö te gaan en ons land te vertegenwoordigen. Een van de meiden thuislaten geeft alleen maar het gebrek aan empathisch vermogen van degenen aan die de keuze gemaakt hebben. Zegt alleen maar iets over het feit dat de bond haar talenten niet koestert. Voor Marlieke, maar zou ook gelden voor Floortje of Sofja, valt een droom in duigen en we mogen alleen maar hopen dat ze gemotiveerd blijft ondanks het feit dat de bond haar in de steek laat.
Alle mogelijk aangevoerde reden om een van de meiden thuis te laten, in dit geval Marlieke, zijn drogredenen. Geld speelt geen rol, want ik weet zeker dat het geld in no-time op tafel zou liggen. Dat het misschien een ‘ongeschreven’ regel is dat in de 2e categorie maar 2 speelsters worden afgevaardigd is ook geen reden, want niets is in steen gehouwen. En dat aan de organisatie is opgegeven dat Nederland maar 2 meiden afvaardigt is wel een hele slechte, want het zal de ETTTU geen fluit uitmaken met hoeveel meiden Nederland komt.
Door het toevoegen van Marlieke aan het team krijg je er ook nog eens een heel sterk dubbel bij (Floortje/Marlieke) en dat is vaak in de 2e categorie bepalend voor de overwinning. Kortom NTTB, laat nu eindelijk eens zien dat er geen sprake is van vriendjespolitiek, kruiwagentjes of anderszins duistere criteria, maar dat je als bond onze talenten echt koestert er alles voor over hebt om ze verder te helpen. En als dat echt zo is, voeg je Marlieke toe aan het de twee meiden die al naar de EJK gaan.
Deze column is geschreven door Lex Bruijn voor tafeltennis.nu