De kritische blik van Leon Schoonens na afloop van de Limburgse Kampioenschappen
Het Limburgs Kampioenschap zit erop. Ik weet werkelijk niet of ik het over de negatieve zaken wil hebben, met onder andere onevenredige poule-indelingen (in een poule de nummers 1, 2 en 3 van vorig jaar en daarbij nog de uiteindelijke winnaar Niek Boymans bijvoegen), slechte ballen en mijn persoonlijke uitschakeling. Of over een nieuwe opzet waar ik over heb zitten praten met Huub Thijsen van Red Stars.
De uitslagen ontbraken zondagavond nog op de website van de bond. Zelfs de uitslagen van de jeugd, die zaterdag speelden, ontbraken toen. Gezien dit internettijdperk leeft de bond waarschijnlijk nog in het stenen tijdperk. Ik denk dat ik uiteindelijk toch maar het laatste kies.
Ik had het de laatste keer over de teloorgang van de sport, dan is het ook goed om te kijken hoe het dan wel zal moeten. Er MOET gewoon wat gebeuren om het tafeltennis voor de kinderen aantrekkelijker te maken en de sport levend te houden.
Mijn hart maakte een sprongetje toen ik las over Babyping. Het initiatief waarbij peuters op een speelse manier kennismaken met de sport. Zeker nu mijn dochtertje van drie met de tafeltennisplank door de woonkamer rent. Dat lijkt me een fijn event voor de kinderen.
Maar de spelende beginners moeten mijns inziens veel te ver reizen, en te vaak, waardoor de kans groter is dat de spelers én ouders afhaken, want die moeten toch maar effe rijden en begeleiden. Misschien, Huub Thijssen en ik zagen het idee al voor ons, moeten er 'competitiedagen' worden georganiseerd waarbij de beginners meerdere teams ontmoeten op een zaterdag of zondag. Dat maakt de competitie niet langdradig. Je speelt bijvoorbeeld één keer per maand. Het scheelt ouders en clubs benzinekosten en kan het gebeuren uiteindelijk tot een feest maken, waarbij frietjes voor alle kinderen het geheel completeren.
Zo maar een idee, om niet alleen te spuwen, maar ook bij te dragen aan de mooie sport die tafeltennis is...