Jack Aarts geeft de analyse van de Duitse meisjescoach Eva Jeler weer en vertaalt dit naar ons eigen land...
Insiders weten wie Eva Jeler is, ze is een monument binnen het Duitse tafeltennis. Momenteel is ze bij de DTTB. werkzaam als coördinator voor de jeugd. Eva Jeler loopt al heel wat jaren mee in het internationale(jeugd)tafeltennis en heeft in die periode enorm veel prijzen gewonnen.
Op het Europees Jeugdkampioenschap is Eva Jeler voor Duitsland al heel lang present als coach van een meisjesteam. In de periode dat ik trainer was bij Cosmos/TTVV Veldhoven ben ik enkele keren bij haar op stage geweest. Ze was toen werkzaam op het Olympisch steunpunt in Heidelberg. De trainingen waren altijd van een zeer hoog niveau: er werd keihard gewerkt en er heerste een ijzeren discipline. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ze zoveel kampioenen heeft voortgebracht.
In een onlangs gegeven interview in het Duitse tafeltennisblad "Tischtennis" geeft Eva Jeler haar mening over de ontwikkeling van de jeugd in Duitsland en Europa in vergelijking met de ontwikkelingen in China. Dit mede naar aanleiding van resultaten behaald door Chinese spelers op de onlangs gehouden grote internationale toernooien (jeugd en senioren).
De Chinezen behaalden op deze toernooien in al de categorieën met groot machtsvertoon de eerste prijzen. Eind november 2011 was ik in Londen (demonstratie voor de Olympische spelen) waar de finale van de Pro Tour voor dames en heren werd gespeeld in de hal waar ook het Olympisch tafeltennistoernooi wordt gespeeld. Ook dat was een volledig Chinese aangelegenheid, Europa was in geen velden of wegen te bekennen. Ik zou niet weten welke speler(s) de Chinezen op de Olympische spelen kan/kunnen verslaan. Eva Jeler geeft aan dat bij de jongens Frankrijk het erg goed doet. Ze hebben een sterke groep die hard traint, Duitsland voorbij zijn gestreefd en in Europa toonaangevend zijn. Of deze spelers wereldwijd zullen gaan doorbreken vindt ze moeilijk in te schatten, ze is er niet van overtuigd. Een speler die ze wel zeer hoog aanslaat is de Japanner Koki Niwa: hem acht ze in staat de wereldtop te bereiken. Bij de meisjes is het gat tussen Europa en China/Azië heel groot zegt Eva Jeler. In Azië wordt er volgens haar veel professioneler en harder getraind.
Duitsland en de rest van Europa dreigen de aansluiting met China/Azië te verliezen. Met name bij de vorming van een goede basistechniek gaat het momenteel helemaal fout, aldus Eva Jeler. Voorheen werd de focus gelegd op een zuivere uitvoering van de techniek, helaas lijkt de focus tegenwoordig ergens anders te liggen. De Duitse coach geeft aan dat de jonge spelers veel te moeilijk spelen met forehand en backhand, wat nefast is voor het voetenwerk. De inzet van het lichaam is meestal onvoldoende: er is geen of onvoldoende inzet van bovenbenen, heupen en onderarm. Deze elementen moeten reeds bij de basistrainingen worden aangeleerd, achteraf zijn deze zaken bijna niet meer te corrigeren. Dit zijn de grondbeginselen van het tafeltennis, daar valt niet aan te tornen. Volgens Eva Jeler moeten we eerder beginnen met het opsporen en trainen van talenten, 8 jaar is volgens Eva een prima leeftijd om met gerichte trainingen te starten. Andere sporten doen het ook, dus als wij het niet doen lopen we achter de feiten aan en krijgen we geen talenten meer bij tafeltennis.
Ik pleit in Nederland al jaren voor meer aandacht voor de beginners en het beter aanleren van de basisvaardigheden. Jammer genoeg wordt er tot op heden geen gehoor aan gegeven. De NTTB kiest er voor om met spelers internationaal te spelen die daar niks te zoeken hebben, dat geld kan in mijn optiek beter worden besteed aan het verbeteren van onze jeugdopleiding. Het is gewoon schrijnend om te zien hoe het niveau steeds verder achteruit holt. In de afdeling Zuid-West, waar ik vandaan kom, is het op alle fronten malaise. Een sterk onderbezet afdelingsbestuur, een gebrek aan ervaren en bekwame afdelingstrainers en een op alle fronten tekort schietend technisch beleid. Er is geen meerjarig beleidsplan. Momenteel bepaalt de afdelingstrainer wat hij doet en hoe hij het doet, elke samenhang ontbreekt. Om dit weer op de rails te krijgen zijn drastische maatregelen nodig: schoon schip maken en bekwame mensen aanstellen die werken vanuit een visie die vertaald wordt in een meerjarig beleidsplan en vervolgens keihard aan het werk. Ik ben er van overtuigd dat er dan op termijn weer iets moois kan gaan ontstaan. Er lopen op alle niveaus teveel mensen rond, bestuurders en trainers, die kost wat kost op het pluche willen blijven zitten en zichzelf belangrijker vinden als de sport en de sporters.
De meeste clubs zijn niet meer bij machte om een goed technisch beleid op poten te zetten. Er is een schrijnend tekort aan bekwame trainers die in staat zijn de jeugd te prikkelen, enthousiast te maken en technisch verantwoord te leren tafeltennissen. Er wordt steeds geroepen dat de jeugd niet meer gemotiveerd is en dat ze er met de pet naar gooien. Dat geloof ik niet. Ik denk dat er nog steeds voldoende kinderen te vinden zijn die goed willen leren tafeltennissen en daar veel voor over hebben. In mijn optiek moeten de clubs, trainers en NTTB de hand in eigen boezem steken en de sport tafeltennis veel beter en professioneler aanbieden aan de kinderen. De kwaliteit van het product tafeltennis moet drastisch worden verbeterd.
Ook bij de Topsport sectie van de NTTB is al sinds jaar en dag veel mis, ook daar zou grondig de bezem door heen moeten. Nieuwe, frisse mensen aanstellen die met goede plannen de tafeltennissport in Nederland weer nieuw elan geven. Zo doorgaan heeft geen enkele zin en leidt tot niets, de afgelopen jaren hebben dat wel aangetoond. Onlangs las ik dat Paul Haldan stopt als bestuurslid Topsport. Jammer, denk ik dan. Paul Haldan was in zijn actieve periode een professionele tafeltennisser die goed met zijn vak bezig was en weet wat er nodig is om een goede speler te worden. Dat soort mensen hebben we hard nodig om het tafeltennis in Nederland op een hoger niveau te krijgen. Kennelijk lukt het de NTTB niet om deze mensen voor een langere periode aan zich te binden. De meesten haken vroegtijdig af. Voor de NTTB iets om over na te denken.
Nog een ding wat me op is gevallen. In het laatste artikel van Luc Janssen op deze site las ik dat de NTTB de samenwerking met de VVTT (Vereniging van Tafeltennistrainers) eenzijdig heeft opgezegd. Dit naar aanleiding van enkele kritische vragen/opmerkingen van Luc Janssen (voorzitter VVTT) aan het adres van de Bond. Mag er geen kritiek meer worden geuit op de NTTB? Of kunnen ze niet omgaan met kritiek? Wat is hier aan de hand? Het Lijkt me een beetje kort door de bocht van de NTTB om vervolgens de samenwerking met de VVTT op te zeggen. Ik denk dat kritiek altijd welkom is, ook al zijn het soms pittige opmerkingen. Als je daar als organisatie goed mee omgaat wordt je daar alleen maar sterker van: zie het als een uitdaging en niet als een bedreiging. Wees blij dat er nog mensen zijn die reageren, het zou veel erger zijn als er nooit nergens meer op wordt gereageerd. Je kunt je als organisatie dan afvragen of de mensen nog wel geïnteresseerd zijn. Kortom, ik vind het niet verstandig van de NTTB om de samenwerking met de VVTT eenzijdig op te zeggen.