In dit artikel het 2e deel van het interview dat tafeltennis.nu had met Yana Timina, naast gepassioneerd topspeelster even gedreven als toptrainster. Het 1e deel van het interview verscheen eerder op tafeltennis.nu. In dit 2e gedeelte geeft Yana haar visie op succesvol training geven en gaat ze in op enkele onderwerpen die actueel zijn en samenhangen met het trainen/coachen.
Het 1e deel van het interview met Yana is hier te lezen. Het vervolg:
8 Wat is je visie op training geven aan ambitieuze jongere jeugd (onder 12) die topsport willen bedrijven in het algemeen. Hoe jong beginnen? Hoe intensief trainen op jonge leeftijd? Hoe breed trainingsvormen aanbieden (naast tafeltennisspecifiek ook veel andere sporten/spellen)?
Om te beginnen is tafeltennis sport en zoals dat hoort te gaan verdient iedereen aandacht van de trainer. Die geeft zijn kennis en zijn hart aan ieder kind/elke speler. Elke dag weer, ook al is dat soms zwaar als je ook nog werkt en 3 uur zelf getraind hebt. Maar als een speler eindelijk iets doet wat lang niet lukte en daarvoor zo veel moeite kostte dan is dat prachtig om te zien! Ook het vertrouwen dat een kind krijgt is mooi om te zien en geeft me enorme motivatie!
Over de leeftijd om met trainen te starten: Zo vroeg mogelijk beginnen. ttv Amsterdam is een van de weinige verenigingen die met kinderen van 5 jaar werken. Hanna Kruijshaar is super goed daarin. In tegenstelling tot heel veel landen om ons heel, gelooft de NTTB er gek genoeg niet in, lees o.a. dit stukje op de NTTB-site: tafeltennis is voor kinderen pas vanaf 9 jaar oud (Van NTTB SITE: Als we kijken naar onze eigen sport, tafeltennis, is het voor jonge kinderen te moeilijk in de aanvangsfase: de oog/hand-coördinatie is onvoldoende ontwikkeld en de tafeltennissport is bovendien erg complex om op deze jonge leeftijd aan te leren. Uit onderzoek blijkt dat een kind motorisch pas vanaf een jaar of 9 in staat is om achter een tafel een bal uit de lucht te raken en terug te slaan. Met schuiftafeltennis richten we ons op kinderen vanaf een leeftijd van 4 jaar. Zie het als de voorloper op het Table Stars programma. Dit biedt kansen voor zowel verenigingen als het onderwijs). Voor mij is dit echt lachwekkend om te lezen, omdat ik veel reis en zie wat er in andere landen gebeurt: zalen vol met kleine kinderen en speciale programma's voor die allerjongsten.
Het gaat om uren maken en leren om hard te werken. Zonder dit kom je niet aan de top in de sport, wat jonge kinderen en nog belangrijker ouders zich zo snel mogelijk moeten gaan realiseren. Dat spaart veel ellende en onnodige investeringen. Hoe vaak ik in de 20 jaar dat ik in Nederland speel niet heb gezien dat talentvolle en minder talentvolle spelers overal gebracht en ondersteund werden en alles hadden, alles behalve de instelling om zelf hard te werken en om de toewijding steeds weer op te brengen!
Zelfs heb ik een aantal keren meegemaakt dat ik zelf open toernooien in het buitenland moest betalen en dat de jongere speelsters waarvoor het betaald werd op het laatste moment afzegden om diverse redenen. Deze spelers werden dan wel geselecteerd voor EK's en WK's en ik mocht thuisblijven.
Op 18- 20 jarige leeftijd komen veel toptalenten erachter dat tafeltennis een hele zware sport is en dat topsport heel hard is, waardoor ze afhaken. Duizenden Euro's weg..ellende voor de speler en ouders.
Topsport is manier van het leven, waarbij hard werken nog steeds met plezier kan! Dat kan je aanleren, ook als het kind heel jong is.
Maar het begint er altijd mee dat de trainer dit zelf moet weten, waarna deze aan de spelers duidelijk dient te maken wat tafeltennis op topniveau inhoudt (hiermee bedoel ik geen eredivisie). Ik heb weinig waardering voor trainers (nep-professionals) die ten koste van alles proberen talentjes tevreden te houden, zodat die maar niet stopt met tafeltennis. Een jonge speler wordt niet voorbereid op de sterke concurrentie uit andere landen en de zware opoffering die er gevraagd wordt. Dan realiseren ze zich dat op een gegeven moment toch en dan is het triest en jammer om te zien dat sommige van onze toptalenten dan opeens helemaal verdwenen zijn.
Dus het begint bij de TRAINER!
9 De afgelopen jaren zijn er ook enkele top-jeugdtalenten die bij je trainden een andere weg ingeslagen, zoals Ivan Kahn, Xijin Zheng, Seth Oomen, Tanya Misconi (ieder om eigen redenen). Ik kan me voorstellen dat je daar wat bitter gestemd over was en/of teleurgesteld? Klopt dat en hoe snel kun je dan de knop weer omzetten en concentreren op nieuwe talentjes?
Een aantal spelers is weggegaan omdat het te ver reizen was (2,5 uur reizen per dag). Andere spelers zijn vertrokken omdat de ouders zich teveel wilden bemoeien met techniek en trainingen, wat ik niet kan accepteren. Gelukkig had ik nooit problemen met de kinderen zelf en heb ik altijd met veel plezier en passie met deze spelers gewerkt.
Na het vertrek van 5 A-spelers, waaronder 4 spelers die behoren tot de top 3 van NL en 1 zelfs tot de top-12 van Europa bij minikadetten, was het lastig op opnieuw te beginnen. Samen met Hanna Kruijshaar ben ik weer met opbouwen begonnen en is het alweer gelukt om met 3 welpen in de NJM-finales 2020 te komen. Wat ons niet breekt, maakt ons alleen maar sterker! Ik heb wel veel geleerd van die zware tijd: weten op wie je bouwen kan, eerder mijn grenzen stellen, sommige mensen op afstand houden en vooral geloven in wat ik/wij doen!
10 Wat vind je van het niveau en de ontwikking en mogelijkheden van de huidige toptalenten bij de meisjes junioren en "onder 21" dames in Nederland. Zou voor hen de stap naar een buitenlandse competitie niet beter zijn om door te groeien (voor zover ze dat willen)?
Yana: Ja, ik denk inderdaad dat het beter is om een buitenlandse competitie op te zoeken. Leren om het zelfstandig te doen, ondanks dat het ook heel zwaar is, ook mentaal. Ervaar maar dat topsport niet een 4-sterren hotel in Papendal is en al klaargemaakt eten in het Papendal restaurant. In het buitenland spelen betekent ook veel reizen, soms in slechte hotels slapen, leren voor jezelf te zorgen, zelf nadenken, ook financieel in jezelf investeren, hard werken en toch misschien vaak verliezen.
Het is niet voor iedereen te doen maar ik denk wel dat het echt de moeite waard is om te proberen als je echt goed wil worden en gek op tafeltennis bent! En vooral natuurlijk trainen in het buitenland! Vooral trainen!
11 Wat is je mening over de opleiding in Nederland van toptalenten door de bond en de verwezenlijking van de ambitie om structureel meer spelers te krijgen die met de Europese (dames) subtop meekunnen?
Yana: Wat me triest stemt is dat ik het toptafeltennis in de 20 jaar dat ik in Nederland actief ben steeds verder heb zien afglijden, met nog steeds een aantal dezelfde mensen aan het roer: "vis begint te rotten aan het hoofd". Als iemand die al 38 jaar in het tafeltennis zit en 20 jaar dagelijks trainingen in Nederland geeft, vind ik dat ik mijn mening mag geven en zeggen: "dat kan en moet veel beter"!
12 Over welk thema op het gebied van training/coaching wil je nog je mening geven?
Yana: Wat mij ook iedere keer blijft verbazen is het bijna altijd in de begeleidingsstaf ontbreken van vrouwelijke coaches voor meisjes bij internationale jeugdtoernooien (ettu, ittf) of stages. Met name als de bond de meisjes selecteert en de begeleidingsstaf samenstelt. Ik pleit ervoor dat dat snel verandert.
13 Recent heeft de bond plannen gestart om de opleiding van topjeugd meer te decentraliseren. Er wordt nog wel gestreefd naar een uniforme structuur waarbij de naam van Bettine Vriesekoop wordt genoemd. Zij zou gaan starten met een pilot in Amsterdam. Wat zijn jouw ideeen over dit onderwerp?
Yana: Ik kan daarover nog weinig zeggen omdat teveel dingen nog onbekend zijn. Daarbij vraag ik me af hoeveel spelers er in Nederland zijn die dagelijks 4-5 uur zouden willen trainen, gedurende vele jaren. We zullen het zien. Uiteraard zou ik wel graag willen meewerken om iets op te bouwen.
14 Wat zijn je ambities voor de toekomst (in tafeltennis)?
Yana: Mijn ambitie is om dagelijks op nationaal niveau met spelers tussen 8 en 14 jaar oud te werken. Een groep opbouwen waarin iedereen voor elkaar werkt en waarin geen plaats is voor ' sterretjes' of toptalentjes die alles mogen. Een cultuur creeren van hard werken eerlijk tegen elkaar zijn. Samenwerken met collega's die professioneel zijn en eerlijk durven te zijn en vooral van tafeltennis houden en niet zichzelf voorop stellen.
Tot nu toe werd ik helaas niet vaak gevraagd om iets voor de Nederlandse bond te doen. Als het gebeurde was het op eigen kosten en onder het motto "in jezelf investeren".
Tafeltennis.nu bedankt Yana Timina voor dit interview!
Foto overgenomen van ttv. Amsterdam