Elena Timina beantwoordt in dit 1e deel van het interview dat tafeltennis.nu met haar had vragen over haar zeer rijke en lange loopbaan als topspeelster. Elena heeft als topspeelster ook heel veel bijgedragen aan de grote successen van het Nederlandse team, waarmee ze onder andere 4x goud won bij Europese kampioenschappen in de jaren 2008 t/m 2011.
1 Hoi Elena, hoe gaat het met je en je omgeving en naasten in deze coronacrisistijd?
Elena: Het gaat heel goed met ons, evenals het grootste deel van Nederland blijven we vooral thuis. Mijn echtgenoot Robèrt is sportjournalist en werkt nu van huis.
Mijn zoon Andrej is 21 jaar en heeft besloten om in zijn studentenflat in Nijmegen te blijven. Zijn studie sportkunde en sportmanagement ligt nu natuurlijk stil, maar hij werkt nog in een Italiaans restaurant als afwasser en tiramisumaker en wil liever met zijn huisgenoten blijven. Wij gaan elke zaterdag naar Nijmegen om hem te bezoeken. We brengen lekker eten voor hem en zijn huisgenoten, wandelen op gepaste afstand door de stad en kunnen zo toch even bijpraten.
Mijn dochter Wera is 18 jaar en studeert bij muziektheater Fontys in Tilburg. Zij is nu gelukkig met ons thuis en mist school ontzettend. Ik kwam vanuit Luzern twee weken geleden voor een gepland bezoek naar huis. En gelukkig maar, want vier dagen later gingen de grenzen dicht in Zwitserland. Het is nu even afwachten wanneer ik terug kan naar Luzern.
2 Alle competities liggen stil en verenigingen zijn dicht. Welke tafeltennisactiviteiten doe je nog wel en welke andere activiteiten doe je ervoor in de plaats?
Elena: Ik doe geen tafeltennisactiviteiten op dit moment. Toen het duidelijk werd dat ik voorlopig thuis moet blijven, heb ik een fysiek programma opgesteld voor de spelers met wie ik werk. Ik heb nauw contact met hun ouders en volgens mij doen de jongens braaf hun oefeningen. Ik werk op dit moment bij een fantastische club, Rapid Luzern. Helaas is ook in Zwitserland alle sport stilgelegd tot 1 mei.
Een van de bijzonderheden van mijn nieuwe werkomgeving is dat veel van mijn pupillen uit welgestelde families komen. Dus in deze tijden van het coronavirus heeft elke tweede speler een tafeltennistafel uit de schuur gehaald en probeert toch thuis te oefenen. Voor de kinderen die serieus met tafeltennis bezig zijn heb ik tutorials op internet opgezocht (service, voetenwerk) en opgestuurd. Als ik terug ben zal ik zien of ze daarvan gebruik hebben gemaakt.
Om zelf fit te blijven fiets ik veel en doe mijn core stability workouts, maar die doe ik al mijn leven lang. Wij hebben via Marktplaats een crosstrainer gekocht voor thuis, maar die wordt nog niet super actief gebruikt.
3 Even kort terugkijken op je hoogtepunten als topspeelster: Volgens wikipedia is het een hele lange indrukwekkende lijst met optredens bij de Olympische spelen (3x), WK's (9x), EK's (9x) en Top-12 (6x). O.a. 5 Europese titels behaald met het damesteam (4x Nederland, 1x Rusland). 5e bij de Europese top-12 van 1992. Kwartfinales team bij OS en WK. Hoogste positie wereldranglijst: 29 (1996), Europese ranglijst 5. Heb je hier nog iets aan toe te voegen of te verduidelijken? Wat waren voor jou de meest speciale (hoogtepunten) hierin?
| Elena: Kleine correctie: Ik deed als speler aan 4 Olympische Spelen mee: 1992 Barcelona met Rusland 1996 Atlanta met Rusland 2008 Beijing met Nederland 2012 London met Nederland |
 |
| Het aantal WK en EK-deelnames heb ik niet geteld dus ik weet niet of dat aantal klopt. Robèrt heeft ooit voor me uitgerekend dat ik 10 medailles op de EK’s heb gewonnen. Er waren nog twee bijzondere prestaties die niet op dit lijstje staan. Een is het behalen van de World Team Cup met het Russische team in 1994. Volgens mij is dat geen ander Europees team ooit gelukt. Voor één keer werd de Chinese hegemonie doorbroken. De speelsters kregen daarna een bijzondere onderscheiding in Rusland: Gehonoreerd Master of Sport. |
En de tweede, maar misschien de meest dierbare titel is een trofee voor de meest waardevolle teamspeler op Europese kampioenschappen in 1994 in Manchester. Wij werden toen Europese kampioenen met Rusland. Aan deze trofee was een geldprijs verbonden van 5000 D-Mark, een gigantisch bedrag voor ons in die tijd. Wij hebben dat geld met Irina Palina en Galina Melnik verdeeld (mijn gouden teamgenoten). Want voor het team ben je allemaal nummer 1. Dat vond ik toen en vind ik nog steeds.
4 Vorig seizoen ben je gestopt met zelf competitie spelen na een lange carrière van zo'n 40 jaar. Maar blijkbaar miste je het (winnen) toch en speel je vanaf januari weer in de Zwitserse dames eredivisie voor de club waar je ook training geeft. Hoeveel plezier beleef je nog aan competitie spelen op dit niveau en hoeveel train je nog hiervoor?
Elena: Ik ben in feite gestopt met zelf spelen. Ik ben blij dat ik Lybrae Heerlen vorig jaar kon helpen door kampioen van Nederland te worden. We bereikten bovendien de 4e ronde van de ETTU Cup, we kwamen veel verder dan verwacht. Het was een mooi seizoen, maar voor mij waarschijnlijk een jaar te veel. Het bleek dat ik mijn nek chronisch heb overbelast.
Ik ben in augustus 2019 geopereerd aan een nekhernia en moet nu toch meer naar mijn lichaam luisteren. Ik werk nu als hoofdcoach bij Rapid Luzern, een van de topclubs in Zwitserland, en sta dagelijks 6-8 uur in de zaal voor groepen en individuele trainingen. De helft van die tijd heb ik een batje in mijn handen.
Ik train niet extra voor mijzelf. Ik heb ook geen ambities meer als speelster. Ik wil ook niet meer zelf spelen. Maar als de leiding van Rapid Luzern mij vraagt om af en toe een wedstrijd te spelen doe ik dat. Ze doen ontzettend veel voor mij en stellen mijn inzet en toewijding enorm op prijs. Als mijn nek het toelaat help ik ze ook in de competitie. Ik moet eerlijk zeggen dat het winnen me nog steeds veel plezier geeft en gelukkig win ik nog bijna alles. Het is fijn dat ik mensen ook nog blij kan maken met mijn spel. Ik ben zelf een trouw mens en als ik het gevoel heb dat mensen me nodig hebben en waarderen geeft me dat veel kracht.
5 Over het niet meer deelnemen aan NK, Masters: Je zou op de huidige damesranglijst van Nederland nog fictief 2e of 3e staan als je nog actief wedstrijden zou spelen in Nederland. In de dames eredivisie haalde je in het seizoen 2018/2019 een winstpercentage van zo'n 90%. Dit zegt iets over je spelniveau maar anderzijds ook over het niveau van het dames toptafeltennis in Nederland. Dit verklaart vermoedelijk waarom je al heel lang niet meer meedoet aan NK en Masters. Klopt dat?
Elena: Het klopt dat het spelniveau in Nederland niet hoog is. Dat is bekend en geen nieuws. Maar dat is niet de reden waarom ik niet meer deelneem aan Nederlandse toernooien. Ik hoef niet meer te spelen voor mezelf. Ik kan het opbrengen voor een doel. Voor het team bijvoorbeeld, als vorig seizoen met Lybrae Heerlen. Maar dan haal ik mijn energie uit de goede teamsfeer, van de mensen om het team heen, van de supporters. Ik geniet van gevoel van de overwinning, maar opnieuw in teamverband! Ik hoef niet meer te nemen, ik wil geven!
6 Wat vind je van het niveau, de ontwikkeling en de mogelijkheden van de jeugdige "onder 21" dames/junioren meisjes toptalenten in Nederland: Shuohan Men, Rachel Gerarts, Yoeke Gunsing, Vera v. Boheemen, Emine Ernst, Karlijn v. Lierop, Dobrila Jorguseska, Emma v.d. Zanden, Chana v.d. Venne, Vicky Schijven, Fleur Hoogeveen, Anna Peters? Zou voor hen (in het algemeen) de stap naar een buitenlandse competitie niet beter zijn om zelfstandig te worden en door te groeien (voor zover ze dat willen)?
Elena: Ik vind het moeilijk om antwoord te geven op deze vraag, daarvoor zie ik ze te weinig. Ik volg de Nederlandse competitie, de NK en internationale toernooien via live streams. Ik hoop dat al die meiden vooruit gaan en hun dromen kunnen realiseren. Ik wens ze het beste, vooral de speelsters die ik persoonlijk heb begeleid op Papendal en een beetje bij Heerlen. Ik hou nog steeds een warm gevoel over aan onze tijd samen.
7 Wat is je visie op het initiatief om voor de "onder 21" A-spelers ook in Nederland toptoernooien (A-toernooi, Masters, NK) te gaan organiseren? Kan dit eraan bijdragen om te zorgen dat talentvolle spelers op die leeftijd in zichzelf blijven investeren en willen blijven doorgroeien naar de Nederlandse seniorentop en eventueel Europese subtop?
Elena: Geen idee eerlijk gezegd, zoals ik al zei: ik zie die speelsters nu te weinig.
Dit is het 1e deel van het interview met Elena. Het 2e deel verschijnt binnenkort en zal inzoomen op haar trainer/coach activiteiten, ervaringen en meningen.