In tegenstelling tot wat de titel misschien doet vermoeden, verwoordt columnist Lex Bruijn op duidelijke wijze een breed heersend gevoel met woorden die de bond volgens hem kenmerken op o.a. haar ambitie, visie en mate van inspraak en invloed die ze o.a. verenigingen willen geven.
Er is de afgelopen week al genoeg gezegd over de ‘afgang’ voor onze sport, omdat opnieuw een 50+-er Nederlands Kampioen is geworden. Daarmee wil ik uiteraard niets afdoen aan de bijzondere prestatie die door achtereenvolgens Michel de Boer en Trinko Keen is geleverd. Hulde daarvoor. Natuurlijk werd er door outsiders laatdunkend gedaan over dit NK. Zo kreeg ik de cynische vraag of de oorzaak is dat onze OldStars afdeling goed loopt dat deze oudjes ook azen op een titel. Er kwamen op de diverse social media mooie verhalen los over hoe het anders en beter moet bij de bond. Ideeën zat, maar zolang NIET en NIETS leidend zijn bij de NTTB, dus gebeurt er NIETS.
Als je bij de NTTB namelijk NIET presteert als technisch directeur, trainer of bondscoach hoef je NIETS te vrezen. Je blijft lekker zitten waar je zit en je hoeft NIET bang te zijn dat je baantje op de tocht staat. Vooral zorgen dat je NIET capabel bent om training te geven, dat je onze jeugdtoppers NIET vooruit wilt helpen en dat je NIET de skills hebt om goed te coachen, dan is je kostje gekocht bij de enige sportbond waar ambitie een loos woord is.
Kritisch zijn wordt NIET gewaardeerd door de ‘boven ons gestelden’ bij de bond. Jeugdspelers en -speelsters en hun coaches waken voor elke kritische noot , want de kans dat men NIET wordt geselecteerd voor internationale toernooien ligt dan op de loer.
Maar er is natuurlijk veel meer aan de hand bij onze fantastische bond. Jaren geleden vond men het al nodig om de gelden weg te halen bij de afdelingen, waardoor zij NIET meer konden beslissen over de besteding daarvan. In plaats daarvan moesten de afdelingen plannen inleveren om het tafeltennis in de afdeling op een hoger plan te brengen. In Nieuwegein werden die plannen dan beoordeeld en werd besloten of en hoeveel geld je daarvoor kreeg.
Kennelijk ging dat de beleidsbepalers NIET ver genoeg, want op 26 november a.s. gaat de huidige bondsraad ongetwijfeld akkoord met de nieuwe structuur van de bond. De verantwoordelijken zullen daar ongetwijfeld een heel mooi verhaal over ophangen, maar het komt er op neer dat je als vereniging NIETS meer te vertellen hebt. In eerdere columns heb ik al gewaarschuwd voor de gevaren van deze structuurwijziging, maar kennelijk tevergeefs. De afdelingen bestaan dan NIET meer en zijn vervangen door kieskringen die er alleen zijn om vertegenwoordigers te kiezen voor de nieuwe bondsraad. Maar aangezien deze mensen daar zitten zonder last of ruggenspraak kunnen ze dus gewoon hun eigen goddelijke gang gaan en is de invloed van de verenigingen teruggebracht tot NIETS.
Ook de huidige competities blijven vooralsnog bestaan en worden geleid door de huidige competitieleiders, maar aanpassingen, vernieuwingen en veranderingen worden NIET meer door de verenigingen besloten, maar door het bondsbestuur na advies van een landelijke competitiecommissie. Verenigingen kunnen middels hun bondsraadslid invloed uitoefenen, maar dat dit een wassen neus is, heeft het verleden ons al geleerd. Ook deze vorm van inspraak stelt in feite dus NIETS voor. En zolang NIET en NIETS dus leidend zijn, dobberen wel allemaal lekker door en verandert er dus helemaal NIETS!
Deze column is geschreven voor tafeltennis.nu door Lex Bruijn.