Een nieuw beleidsplan van de bond is meestal een goede aanleiding voor een nadere beschouwing van een "hot topic" door onze columnist Lex Bruijn. In dit geval over het in kleine kring al bekende plan voor talentontwikkeling, of wat daarvan over is bij de door weggevallen subsidies geplaagde bond.
Onlangs presenteerde het HB onder de veelzeggende titel ‘Van oud naar nieuw beleid’ een andere benadering van talentontwikkeling. Dit beleid is natuurlijk in arren moede geboren, omdat NOC/NSF eindelijk het licht zag en weigerde om nog langer geld te storten in het kansloze Papendal project. De verleiding is groot om in te zoomen op het plan van de bond om middels de inrichting van RTN’s (Regionaal TrainingsNetwerk) de focus te verleggen naar de opleiding van (bij voorkeur) welpen en pupillen. En hoewel ik plus-, maar zeker ook minpunten zie in de RTN’s en de manier waarop e.e.a. vorm wordt gegeven, kan ik de verleiding om er dieper op in te gaan gemakkelijk weerstaan.
Om de simpele reden dat ik vind dat de NTTB op haar beurt de verleiding zou moeten weerstaan om een vinger in de pap te willen houden bij talentontwikkeling. De neiging om weer alles in eigen hand te houden (“de landelijke organisatie zal de regie hebben en de oprichting, toekenning en begeleiding van de RTN’s, inclusief het begeleiden voor trainers, initiëren”) is een gotspe. Uit niets is de afgelopen decennia gebleken dat de NTTB succesvol was met haar talentontwikkeling. Maar kennelijk voelt men toch sterk de behoefte om op enig moment te kunnen pronken met ‘zelf opgeleide’ toppers of anders is het plan vast bedacht als werkverschaffing voor de huidige technische staf.
In mijn ogen moet een kleine bond als de NTTB zich richten op haar kerntaak als facilitator voor de ontwikkeling van de sport en de aangesloten verenigingen. Dus beste NTTB, richt je op ledenwerving, op het organiseren van competities en toernooien, op de ondersteuning van verenigingen op velerlei manieren, op verbetering van accommodaties, op het opleiden van scheidsrechters en de pr voor onze sport. En natuurlijk ook op het opleiden van trainers, want zeker daar valt nog veel winst te behalen. Steek het RTN-geld liever in de opleiding van belangstellenden voor het trainersvak, zodat de opleidingskosten omlaag kunnen, waardoor een mogelijke drempel om aan die dure cursussen te beginnen verlaagd wordt.
Bevorder de samenwerking tussen verenigingen bij het opleiden van talenten, maar blijf er zelf met je vingers van af. Zorg er nu eens eindelijk voor dat de nieuwe structuur van de bond vorm krijgt (dit project duurt inmiddels ook al twee jaar) en dat de competities verder worden aangepast aan de eisen van deze tijd. Allemaal projecten die ooit met veel bombarie werden gepresenteerd, maar waar geen einde aan schijnt te komen, waar de knopen kennelijk te stevig zijn om door te hakken.
Zorg ervoor dat de technische basisbeginselen bij onze jeugd, waarover in het beleidsplan geklaagd wordt, op orde zijn door snel een nieuw project (jawel!!!) te starten onder het motto: ’elke club zijn eigen trainer’ en laat het daarbij. Richt je op het belang van de sport als geheel en laat de talentontwikkeling over aan de (samenwerkende) verenigingen die door jou als bond hierin goed gefaciliteerd worden. Dus NTTB: Handen af van talentontwikkeling!
Deze column voor tafeltennis.nu is geschreven door Lex Bruijn.