In deze column van Lex Bruijn, die ook coach is van het 1e divisie damesteam van Hilversum, geeft hij zijn mening over de perikelen rondom de promotie/degradatieregeling voor de dames eredivisie/1e divisie. Op het laatste moment kwam het hoofdbestuur (HB) met een extra randvoorwaarde met als resultaat dat de al uitgekristalliseerde en geplande verbeteringen niet door gingen.
"
Het HB( Hoofdbestuur) en de werkgroep eredivisie waren het enige maanden geleden wel eens met elkaar. Men zou weer teruggaan naar twee competities voor de dames eredivisie vanaf najaar 2020. Dat betekende vanzelfsprekend dat de poule van 8 teruggebracht zou moeten worden naar een poule van 6. Tot zover geen probleem, ook niet op de bijeenkomst voor verenigingen met een of meerdere teams in ere- en 1e divisie in augustus dit jaar. Totdat het HB bij monde van Jan Simons aangaf dat er toch wel principieel aan gehecht werd dat kampioenen automatisch horen te promoveren. Zo ook de kampioen van de 1e divisie met als gevolg dat de nummer 6 uit de eredivisie automatisch zou moeten degraderen. In mijn column in december jl. heb ik al aangegeven dat dit bij de dames niet zo vanzelfsprekend zou moeten zijn. Het verschil tussen de dames ere- en 1e divisie is onnoemelijk groot. In de huidige samenstellingen is het onmogelijk dat een team uit de 1e divisie dames wint van de top 6 uit de eredivisie. Automatische promotie-/degradatie zou zowel voor de promovendus alsmede de degradant een verloren half jaar zijn. Ik neem aan dat nadere toelichting hier overbodig is.
Aangezien het HB volhardde in het standpunt dat de kampioen van de 1e divisie recht heeft op rechtstreekse promotie ging de vergadering akkoord, mits de dames eredivisie dan ook een poule van 8 zou blijven. De gedachte hierachter was dat je dan het ene zwakke team (nr. 8 eredivisie) inruilt voor een net zo zwak team (kampioen 1e divisie). Aanvullend vond men ook wel dat een competitie over een geheel jaar wel aantrekkelijker is, met name door de play-off wedstrijden aan het einde van het seizoen, resulterend in de eredivisiefinales in Hilversum in de meimaand.
Het HB heeft de gedachtegang van de aanwezige verenigingen overgenomen en hoe fout dit was bleek afgelopen zaterdag maar weer eens. In de wedstrijd tussen de runner-up eredivisie van vorig seizoen (Den Helder) en de sympathieke voorjaarskampioen uit een klasse lager (Tanaka) viel maar liefst driemaal de gamestand 11-0 te noteren. In totaal werden er slechts 19 games gespeeld (ja, ja, good old Sophie Dijkers veroverde de enige game voor Tanaka) en in slechts 6 daarvan scoorde een bezoekster meer dan 6 punten. Prangende vraag is dan ook wie je hier een plezier mee doet.
In de al eerdergenoemde bijeenkomst werden woorden gebruikt als ‘spanning’, aantrekkelijk voor publiek’, ‘interessant voor sponsors’ en nog meer van dat soort loze marketingtermen. Duidelijk is wel geworden dat degene die deze woorden uitsprak niet met zijn gedachten bij de dames eredivisie zat. Je kunt moeilijk volhouden dat deze woorden van toepassing zijn op wedstrijden tussen de bekende zes teams en de voorspelbare 2 teams die onderaan zullen eindigen. Snel terugdraaien dus dat besluit. Keer terug naar een dames eredivisie met 6 teams, laat je principe in dit geval vallen HB en stem dan toch maar in met een beslissingswedstrijd tussen de kampioen 1e divisie en nummer laatst uit de eredivisie.
Verder nog dit: Duidelijk werd dat in najaar 2020 ook in de eredivisie het dubbel weer wordt ingevoerd en dat dit systeem met 7 partijen ook in de 1e divisie ingevoerd gaat worden, uiteindelijk zelfs in alle landelijk klassen. Prima voorstel, net zoals dat er een maximum van 6 wordt gesteld aan het aantal spelers/speelsters dat op een teamlijst mag komen te staan.
"
Column voor tafeltennis.nu van Lex Bruijn.