Onder andere naar aanleiding van het vertrek in 2021 van enkele grote meisjes talenten naar een buitenlandse competitie, zoals Emine Ernst, Karlijn van Lierop en Rachel Gerarts, laaide de discussie weer op of de dames eredivisie toekomst heeft. Onder andere ook Ana Gogorita, kopvrouw/manager van het eredivisie damesteam van Den Helder wierp die vraag op. Lees in dit artikel een beschouwing over dit thema en de verbetermogelijkheden.
Dat er toptalenten, na enige jaren in de dames eredivisie gespeeld te hebben, naar bijvoorbeeld een Duitse of Franse topcompetitie overstappen is van alle tijden. Dit deden ook in het recente verleden Linda Creemers, Carla Nouwen, Nicky Zetsen, Suzanne Dieker, Britt Eerland, Rianne van Duin en Tanja Helle om er enkele te noemen. Dat het er nu in 1 jaar al drie zijn is jammer, maar lijkt incidenteel: geen nieuwe noch toenemende trend.
Speelsters kiezen niet alleen vanwege de sterkere damescompetitie voor het buitenland, maar ook de betere (dagelijkse) trainingsmogelijkheden zijn vaak een reden.
De kopvrouw en manager van het topteam van Den Helder, Ana Gogorita, luidde onlangs op haar facebookpagina de noodklok, vanuit de verwachting dat 2 van de jonge speelsters van haar team ook nog zullen overstappen naar een buitenlandse competitie. Zij verwacht dat 2-voudig Nederlands kampioene Shuohan Men en Dobrila Jorguseska net als het eerdergenoemde drietal deze stap in de komende maanden zullen zetten en kan nog geen goede vervangsters vinden in Nederland. Ze maakte zich terecht zorgen over de kwaliteit van de eredivisie volgend seizoen en of er volgend seizoen nog wel genoeg volwaardige eredivisieteams zouden zijn. In dat licht speculeerde ze zelfs over opheffing van de dames eredivisie.
Deze overreactie is enigszins begrijpelijk maar het is een kwestie van (korte) tijd tot de volgende generatie jonge talenten volwaardige eredivisiespeelsters wordt (Fleur Hoogeveen, Xijin Zheng, Tanya Misconi, Anouk v.d. Boom, Iris Leskens, etc.). Voorwaarde is wel dat die talenten op heel hoog niveau en intensief kunnen blijven trainen in Nederland. Daarbij dient ook nog bedacht te worden dat de dames eredivisie al sinds lange tijd uit maar 6 volwaardige teams bestaat en dat steeds dezelfde nummers 7 en 8 (afgewisseld met de top 1e divisie teams) vanaf ronde 1 spelen om niet te degraderen. Dus zelfs als er tijdelijk maar 5 volwaardige teams zouden zijn i.p.v. 6 dan zou dat geen drama zijn. Overigens waren er in 2019 vergevorderde plannen om (eindelijk) te kiezen voor een spannender competitieopzet met een dames eredivisie met 6 teams. Op het laatste moment koos het HB voor voortzetting van een dames eredivisie van 8 teams omdat de 6 topteams niet wilden degraderen (in het geval ze 6e zouden worden) en de 1e divisieteams niet wilden afzien van automatische promotie bij een kampioenschap.
Is het een goed idee om de dames eredivisie op te heffen? Wat is de meerwaarde van de dames eredivisie? Welke problemen spelen er en wat zijn mogelijke (lange termijn) oplossingen? Hoe kan de dames eredivisie hoogwaardiger en aantrekkelijker worden? Dit zijn de vragen waarop hieronder wordt ingegaan.
Opheffen zou een erg armoedige keuze zijn. De dames eredivisie heeft (uiteraard) wel degelijk meerwaarde:
- Het zorgt voor extra PR en uitstraling voor tafeltennis voor dames en meisjes.
- Het geeft de topdames een extra keuzemogelijkheid en een optie om meer competitief te spelen (combinatie van spelen in heren- en damescompetitie). Anders zou de enige optie meedoen in de herencompetitie zijn (en voor de top meisjes de jeugdcompetitie).
- Het maakt het mogelijk dat de topdames ook in competitieverband direct hun krachten kunnen meten.
- Het geeft ook extra exposure voor de topdames om in een eigen eredivisie te kunnen uitblinken. Met name ook belangrijk voor die jonge toptalenten die naar het buitenland willen.
- Het zorgt toch voor weer wat ledenbehoud van speelsters die alleen damescompetitie willen spelen.
Er zijn diverse opties om met name de dames eredivisie (op lange termijn, en het meisjes/dames tafeltennis in het algemeen) te verbeteren, zoals te lezen is in reacties op Ana Gogorita's noodkreet:
- Eredivisiespeelster Carla Nouwen pleit voor (extra) investeringen in de jeugdopleiding van meisjes.
- Door Lex Bruijn (coach 1e divisie damesteam Hilversum) wordt er gepleit voor meer aparte regionale faciliteiten voor meisjes/dames (naast de regionale trainingsnetwerken waar de RTN op gaat inzetten).
- Een basisscholen deltaplan waarbij afdelingsondersteuners helpen met table stars en de opvolging binnen de clubs wordt door Ying Fu Li (ex-hoofdredacteur van tafeltennis-primeur) voorgesteld.
Meer (lange termijn) ideeën worden aangedragen door de vereniging van tafeltennistrainers VVTT waarbinnen het meisjes- en damestafeltennis ook actueel is: Nummer 83 van haar vaktijdschrift Visie, dat uitkwam in april 2021, gaat volledig over meisjes/dames. In het hoofdartikel door Irene Faber (trainster, ex-VVTT-bestuurslid, NTTB-bestuurslid "sportparticipatie") en Marthijn v.d. Wal (ex semi-professioneel trainer, werkzaam als hoofd Sportparticipatie op het bondsbureau van de NTTB) wordt uitgebreid ingegaan op alle aspecten van tafeltennis door meisjes en dames. Als conclusie worden door hen "kansen voor de toekomst" geformuleerd:
"Op basis van alle reeds beschreven bevindingen (de ledenanalyse, de huidige maatschappelijke trends, de klankbordgroep en de inzichten vanuit de wetenschap) is een inschatting gemaakt in welke mate onze sterktes ons in staat stellen kansen te benutten en bedreigingen af te weren en onze zwaktes ons dit verhinderen. Hieruit maken we op dat lokale initiatieven op verenigingsniveau, eventueel versterkt door verenigingsontwikkeling, het gebruiken van de aanwezige (potentiële) rolmodellen en de mogelijkheden voor zelfontplooiing krachtige middelen zijn om in te zetten. Verder is het van belang dat we werken aan een specifiek aanbod voor meisjes en dames, een verandering van de eigen sportcultuur ("mannencultuur") en een uitnodigend en meer trendy imago van de tafeltennissport. Hierbij is het hebben van een 'lange adem' cruciaal."
Om op korte termijn de dames eredivisie weer volwaardiger en spannender maken is een nog grotere uitdaging. Daarbij komen opties naar voren als:
- Het verbeteren van de uitstraling van de dames eredivisie met ook consequentere en uitgebreidere aandacht voor en verslagen van de eredivisiewedstrijden in de (online) media. Dit vergroot ook de kansen op sponsoring en daarmee onder andere het eventueel kunnen aantrekken van (buitenlandse) topspeelsters.
- Het verplichten van meisjes en dames om als ze in de landelijke herencompetitie willen spelen, dan bijvoorbeeld minimaal 50% in de damescompetitie uit te komen (lees deze column van Lex Bruijn).
- Om een overschot aan oninteressante ("6-0") wedstrijden om des keizers baard te voorkomen is het inkrimpen van de eredivisie tot 6 verenigingen een concrete optie. Daarbij wel een promotiemogelijkheid houden voor de 1e divisie teams maar geen automatische promotie voor de 1e divisiekampioen.
Om af te sluiten nog een goed voorbeeld van een trainster die de laatste jaren continu verantwoordelijk/sterk betrokken is geweest voor/bij de opleiding van dames eredivisiespeelsters: Tanja Helle, Yoeke Gunsing, Xijin Zheng en Tanya Misconi hebben allen trainingen gevolgd bij en zijn begeleid door Yana Timina, hoofdtrainster van ttv. Amsterdam.
Dus de conclusie is: schouders eronder en langdurig (extra) energie steken in het concreet invullen en uitvoeren van de vele goede ideeën die er zijn. De dames eredivisie (en het meisjes/dames tafeltennis) kan en moet weer verbeterd worden op lange termijn!
Bron: o.a. facebookpagina Ana Gogorita
Visie 83 is voor niet-leden van de VVTT hier te bestellen.