Ex-eredivisiespeler Erik Kruisselbrink gaf dit interessante interview aan "De tafeltennistrainer" Martijn Spithoven. Thema's zijn o.a. het ideale competitiesysteem en Erik's mooiste ervaringen. Een groot deel van het interview is hier te lezen (volledige versie verscheen eerder op de site van de afdeling Gelre).
Vraag: Waar kunnen de mensen uit tafeltennisland je van kennen?
Als niet meer zo snelle, zeg maar gerust trage verdediger, die vroeger met de celluloidbal nog wel flink wat backspin kon geven. Maar, was war einmal. Ik ben ooit bij Odion in Gaanderen begonnen en had het geluk dat dat tegelijk was met een hele fanatieke lichting. Dat bracht ons tot de eredivisie in teams in verschillende samenstellingen. En 3x Europa Cup. Hoogtepunt van de club begin jaren ’80 was dat we vier landelijke herenteams, een landelijk damesteam en diverse landelijke jeugdteams hadden. De club heeft diverse grote namen voortgebracht met als allergrootsten Danny Heister en Miriam Kloppenburg.
Nadat ik anderhalf jaar gestopt was, rond mijn 35ste, heb ik nog een hele leuk tijd gehad bij Slagvaardig in Rheden. ‘Overgehaald’ door Wil ten Bras voor ‘enkele wedstrijden, maar ik was gelijk weer verkocht. Mooie tijd gehad, zeker met mijn ‘grote voorbeeld’ Roel van der Steeg! En het fanatieke thuispubliek. We hebben het daar uiteindelijk nog tot de 2e divisie geschopt. Na opnieuw anderhalf jaar Odion werd het TT Nijmegen, na een mailtje van Theo Rieken. Ook weer een leuke club met bijzondere, leuke mensen en de nodige talenten als Bas Hensbergen, Daan Heijmen, Roel Bogie en Fons van Workum. Toen ik 50 was, vond het heen en weer rijden van Gaanderen naar Nijmegen wel welletjes. Ik speel sinds nu ongeveer vijf jaar in Terborg, bij Hercules, op 5 minuten fietsen van mijn huis.
Vraag: Wat doe je in het dagelijks leven?
Ik ben freelancejournalist voor diverse (vak)bladen. Ik ben vooral thuis in de verpakkingssector.
Vraag: Wat vind je het leukste aan de sport tafeltennis?
Het is een individuele en tegelijk ook teamsport. Ik heb ook even gevoetbald, maar ik was denk ik wat te eigengereid voor een teamsport. Dan riep de een “je moet naar voren” en de ander “je moet naar achteren”. En toen dacht ik: Doe het zelf maar!
En ik was ook niet zo’n ster, ik kon alleen hard schieten. Tafeltennis heeft mij gelijk gepakt. Heerlijk, lekker variëren met effect en hopen dat de tegenstander erin trapt! In de wedstrijd lekker fanatiek, maar wel sportief. En na de wedstrijd gezellig een babbeltje maken met de tegenstander.
Vraag: Wat vind je het leukste aan je eigen tafeltennisvereniging?
Hercules is een hele gezellige vereniging met leuke mensen waar toch op heel hoog niveau getafeltennist wordt. Dat wil zeggen vooral door ons eerste, met inmiddels ook al weer een tijd Trinko Keen in de gelederen. Daardoor kunnen we na onze eigen wedstrijd nog mooi even genieten van eredivisietafeltennis. Verder zijn er genoeg spelers van ongeveer dezelfde sterkte, 3e divisie of hoger, waar je lekker een balletje tegen kunt trainen.
Er lopen nogal wat oude rotten rond en dat schept natuurlijk ook een band.
Vraag: Wat is je mooiste tafeltenniservaring?
Ik denk de wedstrijd in de Europa Cup tegen Lokomotiv Sumy uit Oekraïne. Met Erwin Beek, Albert Geerling en Edwin Rensen. We hadden als team alles zelf georganiseerd, inclusief tolk, sporthalhuur, onderbrengen van de tegenstanders en teamcaptain Jan Ernst had de sponsoring perfect geregeld. Laten we die wedstrijd ook nog winnen… Daarna volgde een hilarisch avontuur tegen Frydek-Mystek in Tsjechië. Een profclub en dat verschil was dan ook wel te merken. Maar we hebben er mooie avonturen beleefd. Vooral na de wedstrijd. Daarvoor trouwens ook.
Vraag: Hoe ziet voor jou het ideale competitiesysteem eruit?
We hebben ooit wel eens 4 x 4 gespeeld op 2 tafels. Dan speel je wel lekker veel en het duurt ook niet zo lang. Met 3 x 3 zit je wel veel aan de kant, terwijl je net zo veel tijd kwijt bent. Een duo-competitie vind ik niks, want ben je niet echt meer een team.
Vraag: Welke tip wil je meegeven aan de tafeltenniswereld?
Bundel de krachten en geef spelers en speelsters die iets willen bereiken de ruimte. En schep daarvoor de voorwaarden, qua begeleiding, training, maar ook financieel. Waarom kan het in andere landen wel?
En denk als verenigingsbestuurders en -trainers buiten je eigen kaders. Er was in ieder geval altijd veel verdeeldheid en kinnesinne, waardoor veel positieve intenties in de kiem zijn gesmoord. En het is natuurlijk best lastig als je met allemaal individualisten te maken hebt. Maar in andere individuele sporten kan het ook. Dus ga daar kijken naar goede voorbeelden hoe het wel kan: samenwerken als individuen. En voor het spelletje zelf: ga de grens over. Waarom levert Zweden als piepklein tafeltennisland toch altijd weer nieuwe talenten af? En wat doen de Duitsers anders dan wij? Maar er zijn meer landen. Ga kijken, praten en ermee aan de slag.
Vraag: Als je € 1000,- krijgt voor je vereniging, wat zou je er dan mee willen doen?
Ik zou het in de opleiding van de jeugd stoppen. Want dat zorgt ervoor dat de vereniging levend blijft, ook op de langere termijn.
Maar moet je aan de andere kant ook wel aan initiatieven denken als ‘tafeltennis voor senioren’. Ook geen te verwaarlozen doelgroep op termijn, denk ik. Ik hoor dat het bij TT Nijmegen draait als een tierelier.
Het volledige interview is hier te lezen. Auteur is Martijn Spithoven.